Van San José naar Puerto Viejo de Sarapiqui

Vanochtend moesten we vroeg opstaan. 8 uur zou de bus vertrekken. Geen probleem! Met de Nederlandse tijd nog in het systeem zat ik om 4 uur 's ochtends gewassen en gestreken met al mijn wifi-apparaatjes in de lobby van het Hotel lekker te appen met het thuisfront.

Het vertrek uit San José was welkom. Eerlijk gezegd vonden we dat niet echt een geweldig vakantieplekje.

Als eerste zijn we naar de plaatselijke reisorganisatie gegaan. Deze heeft ons e.e.a. over Costa Rica verteld. Omdat we lekker duurzaam op vakantie zijn heeft de organisatie namens ons ook nog een mooie boom geplant in Costa Rica. Het certificaat hebben we in ons bezit. Ik vraag me af of ik hem nu ook straks zelf om mag hakken en in mijn eigen open Haard mag verstoken. Maar ik vrees dat enige zeggenschap over de boom er zeer waarschijnlijk niet is.

Daarna weer de bus in en onderweg naar Puerto Vieji de Sarapique. Onderweg heeft onze reisleidster een hoop verteld over koffie (we zijn even gestopt om wat koffieplanten te bekijken), bananen (de bloem van een bananenboom werd geplukt en ontleedt) en vele andere wetenswaardigheden van t land en de mensen.

Na een paar uurtjes kwamen we aan in Hotel Sarapiqui Rainforest Lodge. Een Hotel gebouwd in de authentieke stijl van de hutten zoals de indianen hier vroeger woonde.Het ziet er gezellig uit met ruime kamers. Het ligt tegen het Tirimbina Reservaat aan. Omdat het Tirimbina reservaat een regenwoud is, regent het hier veel en vaak en hevig en veel. Minimaal 4000 mm per jaar. Het meeste daarvan schijnt de afgelopen maand hier gevallen te zijn, dus de kamer is net een muffe vochtige tent waarin alles klam is (en ja, dus ook je bed) en niks meer droogt. Als iets eenmaal nat wordt, dan blijft het nat.(inclusief pas gewassen haar, zucht)

's middags breekt de lange reis en korte nacht me toch wat op en zodra ik "even op de vochtige lappen"ga liggen, dommel ik langzaam weg en slaap heerlijk 2 uur lang.

In de bar van het Hotel even een verkwikkend colaatje gedronken (A Coke a day, keeps the bacteries away!), een voorstelrondje met de groep gedaan en na het eten zijn we een "evening walk" door een gedeelte van het Regendwoud gaan maken met een gids.

Om in het Regenwoud te komen moet je een 250 meter lange hangbrug over. Deze is van ijzer en je hebt een goede doorkijk op de rivier de Sarapiqui. Niet iedereen vond daardoor de oversteek even leuk :-)

De tocht was voornamelijk erg donker en nat (klein buitje voor t stof?) Het is moeilijk om iets van dieren te zien, maar het schijnt overdag nog moeilijker te zijn. Uiteindelijk hebben we een paar flinke exemplaren uit de familie van spin gezien, een buidelrat, wat kikkertjes en een luiaard. Overigens hadden we tijdens het drankje in de middag al heel veel bijzondere vogels gezien en een paar apen. Dus de score van vandaag is al best goed.

Na de wandeling zijn we nog even wat gaan drinken in de bar, maar de vermoeidheid zat er nog best goed in, dus we zijn vrij vroeg afgetaaid om lekker te snurken. Heerlijk op de klamme lappen met een verkoelend vennetje wat draait. Mylène vond de wandeling maar niks. Te donker, je ziet niks en alle gevaren die er in het woud herbergt, maar gelukkig kon ze ook vandaag weer zeggen. So far so good, We leven nog steeds.