Warschau 11-8-2016

Het bed in het hotel komt in de buurt van een twijfelaar. Ik denk zo'n 1.30 breed. Voor 2 personen die nogal gewend zijn breeduit te liggen best een uitdaging. Ik heb daardoor niet echt super geslapen, maar Mylène, die dus gewoon breeduit bleef liggen wel.

Vandaag staat Warschau op het programma. Een behoorlijk grote stad. Veel verkeer, veel sirenes (dag en nacht), veel hoge bedrijfstorens, veel grote reclame aanplakbiljetten, grote winkelcentra. Geen stad waar ik van houd dus, alhoewel de oude binnenstad nog wel gezellig aandoet.

Op het plein in de oude binnenstad staat een standbeeld van een zeemeermin. Die de stad beschermd. Net als in Kopenhagen. De legende vertelt dat deze 2 meerminnen verdwaald waren en dat 1 ervan in Kopenhagen terecht is gekomen en de andere de Wisla op is gezwommen. Daar 2 minnaars tegenkwam en tegen hun gezegd heeft een stad te stichten en die hun naam te geven Wars en Sawa. Zij zou de stad Warsawa dan beschermen.

Op het plein in de binnenstad staan ook diverse huizen met allemaal verschillende versierde gevels. Ziet er leuk uit. Op dat zelfde plein staan ook allemaal terrasjes waar je kunt eten. Daar hebben we dan ook geluncht. Mylène wilde graag een schnitzel maar had het woordje giant even gemist, dus toen haar boord kwam met daarop echt een gigantische schnitzel, heb ik tranen gelachen om dat verbijsterde gezicht. Ik moet zeggen ze heeft behoorlijk haar best gedaan, maar het eten 's avonds hebben we overgeslagen. Nog tot aan het nokkie gevuld.

We hebben er vandaag voornamelijk een Joodse dag van gemaakt. Wat monumenten bekeken die relateren aan wat er is gebeurd met de Joden hier in de 2e wereldoorlog. Die umschlagplatz, monument voor de helden van het getto. Monument voor de opstandelingen van het getto en we zijn naar het museum van de geschiedenis van de Poolse joden geweest. Ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat als je een museum binnen komt het lijkt of je door de controle van een vliegveld moet. Tassen en spullen door een röntgenapparaat, wij door detectiepoorten en als je afgaat wordt je handmatig ook nog eens op metaal afgespeurd. Ik vraag me af of de dreiging dan echt zo groot is. De tentoonstelling was wel aardig. Waren voornamelijk veel anekdotes waardoor de lijn soms een beetje moeilijk te volgen was, maar de conclusie kan wel getrokken worden dat de Joden het door de jaren heen niet erg makkelijk hebben gehad en afhankelijk van wie hoofd van het regime was en hoe welwillend die was ten opzichte van Joden bepaalde welke privileges er wel of niet waren.

Een behoorlijk deel van de tentoonstelling ging natuurlijk ook over de 2e wereldoorlog en de weg ernaartoe. En ook al weet je wat er gebeurd is, ik vind het schokkend om allemaal te lezen. Naarmate ik meer las, werd het ook steeds meer onwerkelijk. Het is gewoon moeilijk te begrijpen waarom iemand een ander mens dit aandoet en dan ook nog zo collectief. Eerlijk gezegd vind ik het beangstigend, want ik denk dat de wereld nog steeds zo in elkaar steekt. Dat er op veel plekken nog steeds op gruwelijke wijze met mensen wordt omgegaan, dat het uitroeien van bepaalde groepen nog steeds op de agenda staat.

Als laatste zijn we naar de synagoge gegaan die als enige gespaard is gebleven in de oorlog. Wij begrijpen nu ook waarom, want we hebben ons een ongeluk gezocht naar dat gebouw. Uiteindelijk met Google maps geprobeerd dat blauwe bolletje (dat zijn wij, weet ik inmiddels) naar de rode druppel te krijgen. Via kleine paadjes kwamen we er uiteindelijk en het was bijzonder goed verstopt achter andere gebouwen. Ook hier is de beveiliging groot. Je komt binnen via grote ijzeren deur in een halletje waar je bij een potige kerel een kaartje koopt, dan gaat de 2e deur open zodat je naar binnen kan en wordt je door dezelfde potige kerel met een metaaldetector gecontroleerd en moet je je tas openmaken. Daarna kunnen we pas door. We zijn beide nog nooit in een synagoge geweest. Het was geen groot gebouw en er stond een uitleg waardoor ik iets beter begreep wat alles betekende een voorstelde. Het was interessant om een keer gezien te hebben.

Toen was de koek wel op. Moe en met versleten voeten zijn we terug naar het hotel gegaan. Honger hadden we niet meer met dank aan de schnitzel. We zijn op ons bedje geploft en hebben ons verder vermaakt met de olympische spelen.