Belfast

Vanochtend vroeg op gestaan want we moesten nog ruim 150 km rijden naar Cairnryan voor de boot naar Belfast die om 11:30 vertrok. We moesten voor 11 uur inchecken en de navigatie gaf aan dat het 2 uur rijden was. Met een uurtje speling voor je weet maar nooit, dus om 8 uur vertrokken uit Gretna. Vroeg in de ochtend was de regen nog met bakken uit de hemel gekomen maar gedurende de reis werd het steeds droger en kwam ook het zonnetje af en toe door. Omdat we redelijk blind rijden op Truus, hadden we niet zo in de gate dat ze ons van de doorgaande weg afleiden naar een route die ongetwijfeld korter was, maar door de vele bochten zeker niet sneller. Het was wel een fantastische mooie route door een schitterend landschap, maar de speling van een uur, zagen we langzaam steeds korter worden. Dus om toch het tempo er een beetje in te houden heb ik me als een ware Max Verstappen vloeiend door de bochten gestuurd met de voet op het gas. Als een volleerd rallyrijder. Dubbel genieten dus!
Uiteindelijk een half uur van de speling ook verspeeld, maar dus nog ruim op tijd bij de boot. Stipt om 11:30 vertrok deze. Mylène bleek al gauw zich wat minder comfortabel te voelen op de varende boot, dus we hebben de hele weg buiten met ons neus in de wind gezeten. Dat werd zelfs nog erg lekker toen de zon steeds meer ging schijnen. Heerlijk!
Van de boot af, zijn we gelijk maar naar het centrum van Belfast gereden. Daar hebben we ons tot een uur of 7 prima vermaakt. In Belfast het adres van onze B&B in Lisburn ingetoetst en karren maar. Was niet zo ver van Belfast vandaan. Bij de woorden "u heeft uw bestemming bereikt" stonden we ergens midden in een woonwijk en niets leek echt op onze slaapplek. Nog een keer papieren erbij gepakt. Bleek het woordje "old" nog voor de straatnaam gezet te moeten worden. Klein detail, wat ongeveer 6 km scheelt. Dus we moesten nog een klein stukje. Bij de volgende "u heeft uw bestemming bereikt" was niets. Met een sliert auto's achter me langzaam door gereden en pfff, daar konden we dan toch een kleine oprijlaan op. Auto neergezet, voordeur stond open, dus hup naar binnen. Stond ik bij iemand in de gang die wel een stapel kleine kinderen, maar geen B&B had. Ik moest nog een stuk verder de oprijlaan op. Dus de auto weer in en ja hoor.... helemaal aan het einde was onze Guesthouse. Een vriendelijke oude dame heette ons welkom en leidde ons naar een echt typisch Engelse kamer. Geweldig behang, kraaltjes aan de gordijnen en de extra rol mooi verpakt. Het ziet er geweldig uit!! Het ligt dus erg achteraf, maar wel schitterend. Hier blijven we dus 2 nachtjes. Morgen weer vroeg op. Dan gaan we de Gobbins cliff path lopen. Ziet er indrukwekkend uit. Dus ben benieuwd.