Toch geen saaie reisdag

De planning was om 6 uur vertrek, dus toen we om kwart over 6 in de auto stapte om Leon op te halen waren we bijzonder trots. Auto gestart. O ja dat is waar ook. Ik had gisteren nog even de auto vol moeten tanken.nou ja, dan zometeen nog naar even langs de pomp. Léon gehaald, bij opa en oma in de auto geïnstalleerd en op weg naar de pomp. Sirene op de achterbank gaat af. We zijn de spelletjes vergeten. Omdat we nog niet zo'n end op weg waren nog maar even terug gereden. Daarna alsnog door naar de pomp en dan.... ja hoor zijn we toch echt op weg. Rond een uur of half acht is het bijzonder stil in de auto. De dames hangen met hun ogen dicht in de gordels. Gezellig hoor, die drukke pubers. Rond 9 uur de eerste stop. KOFFIE!!! De dames komen weer bij hun positieven. De reis vervolgen we in een rijdende discotheek waarbij de muzieksoorten zich afwisselen maar toch voornamelijk luidruchtig zijn. Vlak voor Hamburger zie ik de richtingaanwijzer van de auto van mijn ouders naar rechts knipperen en spontaan denk ik.... shit ik rijd verkeerd en neem nog snel de afslag. Mijn vader volgt mij spontaan maar raakt daarbij nog een klein randje en zo stranden we nog net voor de Elbetunnel bij een afslag waar we helemaal niet moeten zijn met 2 lekke banden. Het alarmnummer van de ANWB gebeld en hulp zou komen. Echter dat ging al met al nog wel een tijdje duren dus uiteindelijk hebben we Leon overgeladen en de oudjes met hun wrak en mijn creditcard achtergelaten. Vervolgens file voor de tunnel, in de tunnel en na de tunnel. Vlak voor de grens van Denemarken weer file. Met een paar pionnetjes en mannen in mooie pakken is daar namelijk gewoon weer een grenscontrole. Het eerste eettentje wat we tegen kwamen ingedoken om een welverdiende echt lekkere hotdog te scoren met wat patatjes. Daarna in één keer door naar het huisje wat toch echt wel een groot huis bleek te zijn. Léon stapt uit en begint spontaan dikke tranen te huilen. De dames hebben de auto uitgeladen en ik ben een uurtje bezig geweest met heen en weer lopen door het huis met een huilend jongetje. Tot hij in de gate kreeg dat we allemaal bleven, toen brak de glimlach door en was het allemaal geweldig. Rond een uur of 10 belde mijn ouders dat ze al een tijdje over zandpaden met diepe kuilen aan het scheuren waren met hun leenauto maar toch echt het huis niet konden vinden. Dus deze navigatie Truus is ze op gaan halen en heeft ze de juiste weg gewezen. Ook die uitgeladen en daarna zijn we met een wijntje op een stoel geploft. Wat een dag. Niks saaie reisdag. Gewoon een adrenaline rush. Maar ach hebben we tenminste wel wat te vertellen. Morgen gaan we voor relaxed.... ben benieuwd