Boottocht Cano Negro

Vanochtend op tijd ontbeten. In plaats van een kat, zoals je dat in Griekenland hebt, loopt hier een neusbeer bij het ontbijt te struinen.Krijgt van de ober af en toe een banaantje en is dus zo tam als wat. Wel heel leuk om te zien.

We gaan rond acht uur weg met de bus, want het is zo'n anderhalf uur rijden naar Cano Negro. Naarmate we die kant op rijden wordt het droger en gaat de zon steeds meer schijnen.

Uiteindelijk stappen we met prachtig weer op de boot. Deze vaart richting de grens van Nicaragua.Zover zijn we niet gekomen want dat vindt meneer Ortega niet goed, maar wel grappig. Nicaraguanen en Costaricanen kunnen elkaar trouwens niet luchten of zien. Onderweg het mooie regenwoud met enorme diversiteit aan planten, bomen en dieren gezien. Echt de moeite waard. Rolien had een heerlijke lunch voor ons gemaakt en na de boottocht gingen we in anderhalf uur weer terug met de bus. In La Fortuna nog wat boodschapjes gedaan waaronder een creme tegen bulten. Ik zit namelijk helemaal onder de rode vlekken en bulten van een klein vliegje zo groot als een speldenknop. De bulten zijn iets groter en lelijker dan een speldenknop. Die creme zou waarschijnlijk in Nederland niet vrij verkocht mogen worden, maar het helpt fantastisch tegen de jeuk. Je krijgt er wel witte vegen van op je benen, maar dat mag de pret niet drukken.

Daarna weer lekker in de relaxmodus gegaan met een boekje, chipje en drankje. Mijn was opgehaald die voor een klein vermogen gewassen is, maar ik werd echt gek van die natte stinkende zooi, dus liever duur dan vies en goor.

In het hotel lekker gegeten en als ik zo klaar ben met mijn verslagje en het plaatsen van vele mooie foto's ga ik ook weer lekker slapen.

En het is bijna niet te geloven, maar..... we doen het nog steeds.