Hangbruggen

Om te beginnen was ik vanochtend erg vroeg wakker. Niet omdat ik al zo lekker uitgeslapen was, maar omdat het echt spectaculair noodweer was. Enorme stortbuien en onweer. De knallen kwamen direct na de flitsen en de regen was enorm. 

Vandaag gaan we op weg naar de volgende locatie, maar voordat we op pad gaan, gaan we eerst nog de Arenal Hangbruggenwandeling doen. Het hoogtepunt is dan een fantastisch uitzicht op de vulkaan de Arenal, maar gezien het weer blijft deze gewoon in wolken gehuld. Desalniettemin is het een enorm leuke wandeling door een stuk Regenwoud waarvan een gedeelte over nogal fors wiebelende hangbruggen. De mist en het vochtige weer geven iets mystieks aan het woud en daardoor is het eigenlijk bijzonder mooi. Het uitzicht mag dan niet ver en adembenemend zijn, maar de sfeer van het regenwoud is wel echt aanwezig. Aan het begin gelijk wat slingeraapjes gezien en ook de blauwe Morf. De blauwe Morf is een blauwe vlinder die tussen het groen van de bladeren bijna een soort van licht geeft. Echt bijzonder mooi. Helaas niet op de foto te krijgen omdat hij bij het vliegen echt teveel beweegt. Maar echt heel mooi om te zien.

Op één van de hoogste hangbruggen waar Mylène wat mooie plaatjes aan het schieten was, schoot haar lensdop als een sjoelschijfje door een gleufje van de brug en deze ligt nu tot het einde der tijden op de bodem van het regenwoud. Gelukkig past mijn lensdopje ook op haar camera en ben ik nu de sjaak die elke keer weer een lens een beetje schoon moet poetsen. Ach ja... shit happens.

Na de hangbruggen zijn we ergens halverwege bij restaurant Macadamia gaan eten. Grappig authentiek tentje met heerlijke smoothies en kipsalade. Was echt bijzonder smakelijk.

Daarna door naar Canas de eindbestemming van de reis vandaag. We laten daarmee het regenwoud en dus ook de regen achter ons en de temperatuur is ook gelijk een stukje warmer en qua vochtigheid aangenamer.

Het Hotel ligt naats de Pan-Amerikaanse weg. De langste weg ter wereld de A1 die van zuid Argentinie naar ergens hoog in Noord Amerika. De weg is zo'n 28.000 km lang. Echter als je op het park aankomt heb je het idee ver weg diep in de natuur te zitten. Park is ruim opgezet met leuke huisjes en als we ons tuintje in lopen zien we gelijk een eekhoorntje en wat hertjes op hun dooie gemakkie rondlopen.

Daarna nog even het zwembad uitgeprobeerd en relaxed met drankje een boekje gelezen. Voor het eten een potje pesten met weer heel andere regels dan we gewend zijn en na het eten heerlijk weer in de relaxstand met boek. We lezen toch nog heel wat af. Mylène is bij gebrek aan goed internet, inmiddels aan haar vierde boek begonnen. Thank God for e-readers. :-)

Zo langzamerhand begint het geloof ook nog wel te komen dat we de reis hoogstwaarschijnlijk gaan overleven. In ieder geval deze dag hebben we al wel weer overleefd...