Van potsdam naar Torun

Op tijd opgestaan, ontbeten, spullen in de auto geladen en op weg naar paleis sans souci. Bij de verkoopbalie van de tickets aangekomen blijkt de eerst beschikbare tijdslot half 1 te zijn. 2 uur later. Omdat het nog zo'n ruim 450 km is naar de volgende bestemming, besluiten we het paleis te laten voor wat het is. Als we naar Berlijn gaan, plannen we het wel in als uitstapje.

Achteraf een wijs besluit. De reis gaat op zich voorspoedig, maar niet al te snel. Bij de grens blijkt dat Polen weliswaar een schengenland is maar een geheel eigen visie op vrije doorgang van mensen heeft. De grenspost was bezet en een legerachtig uitziende meneer stond te zwaaien met een conducteurs spiegelei. Groen voor doorrijden en rood voor controle. Nu zijn wij toch twee redelijk onschuldig uitziende dames in een te burgerlijke auto, dus toen ik een rood spiegeleitje zag, was ik verbaasd en schoot de adrenaline gelijk omhoog. Want ik kon zo al 2 dingen verzinnen die ik misschien maar beter wel mee had kunnen nemen en natuurlijk (want Polen is een schengenland) niet bij me had.
De papieren van de auto voor ons werden minitieus doorgenomen en onderzocht. Nog meer papieren en wat extra papieren werden uitgewisseld. Dat duurde toch snel een minuutje of 10. Ik probeerde er bijzonder ontspannen uit te zien terwijl ik in gedachten al tientallen oplossingen aan het verzinnen was voor alle ontbrekende documenten. En toen waren we aan de beurt...... lief glimlachend gaf ik onze paspoorten aan een meneer met een enorm pistool aan zijn broekband (dat die broek niet steeds afzakt is eigenlijk best bijzonder) en na even naar ons, onze paspoorten en in onze auto gekeken te hebben mochten we binnen 30 seconden gewoon door. Daarna 5 minuten in een zenuwengiechelbui gezeten. Maar we waren in Polen.

Ongeveer 110 km voor ons einddoel Torun moesten we van de snelweg af. Daarna 2,5 uur over provinciale wegen door heel veel kleine dorpjes met gigantische kathedralen en aftandse huizen gereden. Enorm veel vrachtverkeer op die wegen en bergen ongeduldige Polen die inhaalde als ze dachten dat het waarschijnlijk wel goed zou gaan. Ik ben geen held met inhalen. Kom liever een uurtje later aan dan mijn airbags uitproberen. En zo zijn we gewoon veilig in Torun aangekomen. Later dan dat we gedacht hadden, maar wel heel en we zijn aangekomen bij een hotel dat er uitziet als een kasteel. Onze kamer heeft ook een ouderwets schietgat. Ze hebben er glas voor gedaan maar wel grappig om te zien.

Voor nu ben ik het aardig zat want het was een inspannende rit, dus na het eten op de hotelkamer geploft met een boek.

Morgen gaan we alweer gelijk door naar Gdansk. Dat is "maar" 170 km, maar voordat we gaan rijden eerst nog even door Torun wandelen. Schijnt ook een mooie oude stad te zijn.