Van Warschau naar Krakau 12-8

Ik zal dat smalle bed zeker niet missen. Nog zo'n nacht op een randje slapen en ik ga over het randje.

Na het ontbijt vertrekken we vol goede moed naar Krakau. We hebben het idee dat deze stad toch een stuk leuker zal zijn dan Warschau. Het is ongeveer 300 km rijden en inmiddels is het dan wel duidelijk dat we daar een uurtje of 5 over doen. Op zich best aardig stuk autoweg, maar ook een behoorlijk stuk autoweg in aanleg waardoor je dus langs alle wegwerkzaamheden sukkelt.

Maar met een lekker muziekje op en ook goed rijweer is het prima te doen. In krakau op weg naar het hotel zie ik overal aangegeven dat het autoverkeer beperkte toegang heeft. Er staan allerlei zones aangegeven onder een bord verboden voor het verkeer, maar onder het mom ik ben een onwetende toerist, schiet ik gewoon alle verboden wegen in. Dat heb ik inmiddels wel geleerd van ons avontuur in Gdansk. We komen keurig in 1 keer bij het hotel aan, die een parkeerplaats in de parkeergarage voor me heeft. Een meneer wijst me een bijzonder smal plekje aan tussen een auto en een pilaar. Achteruit instekend met aan allebei de kanten een minimum aan ruimte, terwijl de meneer breed gebarend achter me staat te zwaaien, parkeer ik hem op spiegels en achteruitcamera (zo handig) zeer strak in. Ik moet er aan de passagiers kant uit, want anders gaat niet. Ineens voel ik me dan toch een oud wijf die niet al te soepel over versnellingspook en handrem klimt. Het droge: "dat gaat lekker soepel, mam" helpt ook niet mee. Maar goed, met het zweet op het voorhoofd en ook op wat andere plekken die ik verder niet zal benoemen, kunnen we dan eindelijk ons settelen op onze hotelkamer met gelukkig weer een breed bed.

Zoals in de meeste hotels waar we aankomen krijgen we een diner op de dag dat we aankomen. Dus zitten we rond een uur of 7 heel gezellig samen alleen in het restaurant. We krijgen een vast menu en het voorgerecht is echte originele Poolse bietensoep. Gelukkig maar. Ik was al bang Polen weer te verlaten voordat ik deze nationale lekkernij gegeten had. In de soep dobberen eieren rond en je vraagt je dan toch af, wie ooit bedacht heeft om stukken ei in de soep te gooien. Iemand moet dat een keer verzinnen. Maar.... het was echt een bijzonder lekker soepje. Niks mis mee en dat eitje smaakt er prima in. De rest van het diner was matig (zoals meestal als het zo'n inclusief diner is).

De avond relaxed doorgebracht. Wekker gezet. Want morgen vroeg worden we vroeg opgepikt om naar de grootste zoutmijn van Europa te gaan.